Gyaw Dee - regime's poverty project

သမတၾကီးရဲ ့စီမံကိန္း -၂

ေဂ်ာ္ဒီး
ၾသဂုတ္ ၆၊ ၂၀၁၁

ထူးထူးဆန္းဆန္း ...ဒီေန႔ .. ေစ်းကျပန္လာတဲ့ ဂ်ီးေဒၚရဲ ့ လက္ဆြဲျခင္းထဲမွာ ..ဟင္းလ်ာေတြ အျပည့္ ..။ ၾကက္တေကာင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ တစံုကလည္း..မိုးေပၚကိုေထာင္လို႔။ ၾကက္သားထုပ္နဲ႔အတူ အာလူး၊ ဗူးသီး၊ င႐ုပ္၊ ၾကက္သြန္အထုပ္ေတြ စံုစီနဖာနဲ႔။ စုစုေပါင္း ေျခာက္ေထာင္ ရွစ္ရာ ကိုးဆယ့္ငါးက်ပ္ဖိုးက်သင့္ေသာ္လည္း ..အေႂကြမရွိ၍ ခုနစ္ေထာင္ ေပးခဲ့ရတာေတာ့ ဂ်ီးေဒၚရင္ထဲ ခိုးလိုးခုလု။ ထားပါေတာ့ေလ။ ထိုစဥ္..

‘‘ဟိုင္း ... ေဘာ့စိ ဂ်ီးေဒၚ။ ေရလွ်ံေနပါလား။ ၾကက္ေကာင္လံုးေတြ ဘာေတြဆြဲလို႔။ က်ေနာ္ေတာင္ ထမင္း ၀င္စားခ်င္လာၿပီ...ဂလု’’

ေအာ္ ... သာဂိ..သာဂိ..။ အရာရာသိသလိုလိုနဲ ့ ဘာ ..ဘာ ..ဘာမွ မသိရွာတဲ့ ..အာပလာသာဂိပါလားလို႔ ဂ်ီးေဒၚစိတ္ထဲက ေရရြတ္ေနတံုး

‘‘ဘာလဲ ဂ်ီးေဒၚက ေရလွ်ံေနလို႔ မာနႀကီးတခြဲသားနဲ႔ေပါ့ေလ။ မေကြၽးခ်င္လဲေနဗ်ာ’’
‘‘ဟဲ့ ... သာဂိ။ ဘာဘာညာညာမသိ.. ထင္တာေတြ စြတ္ေျပာမေနနဲ႔။ ေရလွ်ံေနတာ..ငါမဟုတ္ဖူး။ ၿမိဳ႕စြန္ကြက္သစ္ကလူေတြ.. ေရလွ်ံေနတာ’’


‘‘ဟင္ .. ဟုတ္လား..။ ဘာခြင္ေတြ႕လို႔ ေရလွ်ံသြားတာလဲ ေတာက္တဲ့ေတြေစ်းေကာင္းရလို႔လား’’
‘‘ဘာခြင္ေတြ႕လုိ႔မွ မဟုတ္ဖူးေဟ့ ..။ ခုတေလာ မုိးေတြဆက္ရြာေတာ့ တို႔ၿမိဳ႕အထက္ကဆည္ေတြ ေရလွ်ံမွတ္ေရာက္ေနတာ မထိန္းနိုင္ ေတာ့လို ့ ေရေတြေဖာက္ခ်လိုက္တာ အနိမ့္ပိုင္း ၿမိဳ႕သစ္ေတြ ေရလွ်ံၿပီး ေရႀကီးေနၿပီေလ။ လယ္သမားေတြရဲ႕ စိုက္ၿပီးစ စပါးပင္ေတြ ေရ လွ်ံလို ့ ေကာက္ပင္ေတြအကုန္လံုး ေရျမႇဳပ္ကုန္ၿပီ။ ခုခ်ိန္မွ ေနာက္ထပ္လဲ ပ်ဳိးပင္ရွာရခက္၊ စိုက္ၿပီးသားေတြ ပ်ဳိးေတြလဲဆုံး႐ႈံး။ ဒီၾကားထဲ အိမ္ေတြလဲ ေရျမႇဳပ္ကုန္၊ ေရေဘးဒုကၡသည္ေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ။ အခု ေရေဘးဒုကၡသည္ေတြကို ထမင္းထုပ္ေတြပို႔မလို႔ ဟဲ့ ...’’

‘‘ဟင္..ဟုတ္လား ....’’
‘‘အဲဒါ .. တို႔ေတြ မရွိရွိတာေလးေတြ ေပါင္ႏွံေရာင္းခ်ၿပီး ေငြစုၿပီး စားစရာေတြ ပို႔မယ္..။ ခုေန သူတို႔ခ်က္ျပဳတ္စားစရာ ေနရာကို မရွိေသးလို႔ ထမင္းထုပ္ကမ္းမယ္။ နင္လဲ ပိုက္ဆံေလး ဘာေလးျဖစ္ျဖစ္ ထဲ့ကူဦး’’

‘‘ဗ်ာ’’
သာဂိက သူ႔အက်ႌအိပ္ကပ္ ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ကေလးကိုလက္ႏွင့္ အသာစမ္းရင္း ေရရြတ္ရွာဧ။္။ ၿပီးမွ ‘‘ေအးပါဗ်ာ။ မရွိအတူ ရွိအတူေပါ့။ ကိုယ့္ အခ်င္းခ်င္းဒုကၡေရာက္ေနတံုး ကူညီရမွာေပါ့။ ဟင္း ...ေတာက္ ...ေရလွ်ံပံုခ်င္းကေတာ့ မတူပါလားဗ်ာ’’

‘‘ေဟ ..ဘယ္မွာေရလွ်ံေနျပန္ၿပီလဲ..သာဂိရဲ႕”
‘‘ေအာ္ ...ခ်မ္းသားတဲ့သူေတြ ပုိက္ဆံေတြ ထားစရာမရွိေအာင္ကုိ အလွ်ံအပယ္ ျဖစ္ေနတာကုိ ေရလွ်ံတယ္လုိ႔ ဘန္းစကားအေနနဲ႔ ေျပာတာပါဗ်။ ေ၀းလုိက္တဲ့ ဂ်ီးေဒၚ။ ဟုိ လႊတ္ေတာ္အမတ္သူေဌးႀကီးတေယာက္ဆုိ မဲဆြယ္ပြဲေတြတုန္းက သူ႔မွာေငြေတြ ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာမွန္းေတာင္ မသိေအာင္ ခ်မ္းသာသတဲ့ဗ်ာ။ ေနာက္ႏုိင္ငံေတာ္ ေဇာတိကဘြဲ႕ရ သူခုိး ...အဲေလ သူေဌးႀကီးေတြ ၀ယ္လုိက္ၾကတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတြမ်ား ...၊ ပုစဥ္းေတြ ဖမ္းထားသလုိ မွတ္တယ္။ ေထာင္လုိက္ၾကတဲ့ ေဘာလုံးအသင္းႀကီးေတြ၊ ဖီဖာဆုိလား ဘာဖာဆုိလား အဲ့ဒီ ဖာေတြကုိေတာင္ အိတ္ထဲထည့္ထားႏုိင္ေအာင္ကုိ ခ်မ္းသာရွာတာတဲ့။ ေနာက္ၿပီး ေပါက္စီလုိ ျဖဴျဖဴအထုပ္ေလးေတြေရာင္းတဲ့ ေပါက္ေဖာ္တေကာင္ဆုိ ဆိပ္ကမ္းႀကီးေတြ ေဆာက္ခ်င္သလုိ ေဆာက္ႏုိင္႐ုံမက အခု ျမစ္ႀကီးေလးစင္း စလုံးေတာင္ ပုိင္ေနၿပီဆုိလား။ အားက်လုိက္တာဗ်ာ’’

‘‘ဟုတ္ပါရဲ႕ဟယ္။ တုိ႔ဆင္းရဲသားေတြမွာေတာ့ ဆင္းရဲသထက္ ဆင္းရဲ၊ မြဲသထက္ မြဲလုိ႔၊ ဘာလုိ႔မ်ား အဲဒီေလာက္ ဆင္းရဲခ်မ္းသား ကြာဟ လြန္းရတာပါလိ့မ္။ အကုန္လုံး ဒီေရ ဒီေျမကုိ ပုိင္ဆုိင္ၾကတာခ်င္း အတူတူ’’

‘‘မတူဘူးေလ ဂ်ီးေဒၚရဲ႕။ ေတာ္ပုံခ်င္း မတူဘူးေလ။ ဥပမာ ေဆြမ်ဳိးေတာ္ပုံခ်င္း၊ ကပ္ဖားရပ္ဖား ေတာ္ပုံခ်င္း၊ ဘနဖူး သုိက္တူတာ ေတာ္ပုံခ်င္း၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာတဲ့ေနရာမွာ ေတာ္ပုံခ်င္း။ ေျပာရရင္ အဲ့ဒါေတြ ကြာတာေပါ့ဗ်။ ဒါေပမယ့္ စိတ္မပူပါနဲ႔ ဂ်ီးေဒၚ။ က်ေနာ္တုိ႔ သမတႀကီးမွာ စီမံကိန္းေတြရွိပါတယ္။


‘‘ေတာ္စမ္းပါ သာဂိရယ္။ ဘာ ဆင္းရဲသားပေပ်ာက္ေရး စီမံကိန္း ဟုတ္လား။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲသားေတြ ငတ္ေသ၊ ေရလႊမ္းေသၿပီး ပေပ်ာက္ေအာင္ စီမံကိန္းေတြ ခ်ေနတာမ်ား’’

‘‘အပစ္တင္မေစာပါနဲ႔ ဂ်ီးေဒၚ။ အဲဒါေၾကာင့္ မၿပီးခင္ ဗမာမျမင္ေစနဲ႔လုိ႔ ေရွးလူႀကီးေတြ ေျပာခဲ့တာ။ အခု ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ပေပ်ာက္ေရး စီမံခ်က္ကုိ အႀကီးအက်ယ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ ေနာက္ထပ္ စီမံကိန္းတခု ထပ္ဆြဲထားၿပီ။ ဘုရားစူးေအာင္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေတာ့မယ္။ အဲဒါဆုိ တုိင္းျပည္မွာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈေတြလဲ ေလွ်ာ့ခ်ၿပီးသားျဖစ္မယ္’’

‘‘ဟယ္ ၀မ္းသာလုိက္တာ သာဂိရယ္။ သတင္းေကာင္းပါလား။ ေျပာပါဦး ဒီတခါ ဘာစီမံကိန္းတဲ့လဲ’’
‘‘ေနာက္စီမံကိန္းက ... ခ်မ္းသာမႈ ပေပ်ာက္ေရး စီမံကိန္းတဲ့”

“ဘယ္လုိ သာဂိ’’
‘‘ဆင္းရဲသား ပေပ်ာက္ေရးစီမံကိန္းကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့အေနနဲ႔ ပထမဆုံး နဲနဲခ်မ္းသားတဲ့ ကုန္သည္ႀကီးေတြဆီက ပုိက္ဆံေကာက္ ၿပီး ဆင္းရဲသားေတြကုိ ေ၀မယ္။ ကုိက္ကုိက္ မကုိက္ကုိက္ အနစ္နာခံၿပီး အလုပ္ေတြ ရွာၾကံေပးရမယ္။ လုိရင္ ကုန္သည္ႀကီးေတြက တုိင္းခ်စ္ ျပည္ခ်စ္စိတ္အျပည့္နဲ႔ လူသားခ်င္းစာနာစိတ္အျပည့္နဲ႔ ကုိယ့္အိတ္ထဲကကုိယ္ စုိက္ထုပ္ရမယ္။ အဲဒီလုိဆုိရင္ သူေထးႀကီးေတြ မခ်မ္းသာေတာ့ဘူ။ အဲဒါ ခ်မ္းသာမႈ ပေပ်ာက္ေရးစီမံကိန္းဘဲ။ တခုနဲ႔တခုဆက္စပ္ေနတယ္။ စီမံကုိန္းတခု အေကာင္အထည္ေပၚတာနဲ႔ ေနာက္ စီမံကိန္းက ေအာင္ျမင္ၿပီးသားဘဲ။ အခု စစ္ကုိင္းတုိင္းေဒသႀကီးမွာ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၿပီ။ ကုန္စည္ဒုိင္အဖြဲ႕၀င္ ကုန္သည္ေတြ တေယာက္ (၂) သိန္းစီ စုေပးရမယ္တဲ့’’

‘‘တယ္ပုိင္တဲ့ အၾကံေတြပါလား။ ဘယ္က ဘယ္သူေပးတာတဲ့လဲ’’
‘‘အဲဒါေတြကုိ ေနပူေတာ္မွာလုပ္တဲ့ ၀ပ္ေရွာ့ေတြ၊ ကားေဘာ္ဒီေတြထုရင္း အက်န္ေတြစားရင္ ဆြဲထားတဲ့ စီမံကိန္းေတြဗ်’’

‘‘အဲဒီစီမံကိန္းေတြမွာ ႏုိင္ငံေတာ္ သူေဌးႀကီးေတြကေကာ ပူးေပါင္းပါ၀င္မွာတဲ့လား’’
‘‘ပါ၀င္မွာ ပါ၀င္မွာ။ ဟုိ ေဘာလုံးဥကၠဌ သူေထးႀကီးဆုိ တုိင္းသူျပည္သားေတြကုိ ကတိေပးထားတယ္။ ဖီဖာဆုိလား၊ ဘာဖာဆုိလား အဲ့ဒီကုိ ဒဏ္ေၾကားေတြ မေပးပါရေစနဲ႔လုိ႔ ကူညီဆုေတာင္းေပးၾကပါတဲ့။ အဲဒီေငြေတြကုိ မေပးရရင္ ခ်မ္းသာမႈပေပ်ာက္ေရးစီမံကိန္းမွာ ေရွ႕တန္းက ပါ၀င္ပါ့မယ္တဲ့။ လံကြတ္တီဘဲ ၀တ္ရပါေစ။ ရွိတာေတြ အကုန္ ဆင္းရဲသားေတြကုိ ေပးလုိက္ေတာ့မယ္တဲ့။ လယ္သမားေတြဆီက မတရား လယ္ယာေျမေတြ၊ သိမ္းထားတဲ့ ဖြတ္အမတ္ သူေထးႀကီးေတြနဲ႔ က်န္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္သူေထးႀကီးေတြကလည္း သူတုိ႔ပုိင္ဆုိင္သမွ် ပစၥည္းေတြ ဟာ ျပည္သူေတြဆီက မတရားရထားတဲ့ ႏုိင္ငံပုိင္ပစၥည္းေတြမုိ႔ ဆင္းရဲသား ျပည္သူေတြကုိဘဲ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ပါေတာ့မယ္တဲ့’’

‘‘သာဓု... သာဓု ..ႏုိင္ငံေတာ္ သမတႀကီးၾကားရင္ သူ႔စီမံကိန္ေးတြ ေအာင္ျမင္လုိ႔ ၀မ္းသာမွာေပါ့ေနာ္’’
‘‘ႏုိင္ငံေတာ္ သမတႀကီးနဲ႔ အစုိးရတဖြဲ႔လုံးကလည္း သိန္း ၅၀၊ ၆၀ လခေတြ လုံး၀ လုံး၀ မယူေတာ့ဘူးတဲ့။ ေနာက္ၿပီး ...’’

သာဂိစကားမဆုံးခင္ ဂ်ီေဒၚတေယာက္ ကုိယ့္နားေတာင္ ကုိယ္မယုံေတာ့ဘဲ အိပ္မက္လား တကယ္လား ေသခ်ာေစရန္ ကုိယ့္အသားကုိ ျပန္ဆိတ္ၾကည့္လုိက္ရာ နာက်င္လြန္း၍ အိပ္ရာမွ လန္႔ႏုိးသြားေလသည္။

သရုပ္ေဖာ္ - ကာတြန္းေစာငုိ